ഗാന്ധിജയന്തിദിനത്തില്‍ രാമനെന്തു ചെയ്യുന്നു.

ഇന്ന്, ഒക്ടോബര്‍ രണ്ട്, ഗാന്ധിജയന്തി.
" എന്ടെ നാട്ടിലെ പാവപ്പെട്ടാവര്‍ക്കോരോരുത്തര്‍ക്കും വസ്ത്രമുണ്ടാകും വരെ ഞാനെന്‍ടെ നഗ്നത
പൂര്‍ണ്ണമായും മറയ്ക്കില്ലെന്ന് പ്രതിഞ്ജ ചെയ്ത്, 'അര്‍ദ്ധനഗ്നനായ ഫക്കീറായ' മഹാത്മാവേ, അങ്ങയുടെ ആത്മവീര്യത്തിനുമുമ്പില്‍ ഈ നിസ്സഹായയുടെ കണ്ണീരിന്ടെ പൂചെണ്ടുകള്‍ .

മഹാത്മാവേ ഇന്നങ്ങേയ്ക്കു സന്തോഷിക്കാം. അങ്ങയുടെ രാമരാജ്യം യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായിരിക്കുന്നു. ഒരു വ്യത്യാസം മാത്രം. അഗ്നിസാക്ഷിയായി താന്‍ കൂട്ടുകാരിയാക്കിയ രാമന്ടെ അയനമാണ്, സീത. ആ സീത, അഗ്നിക്കിരയാകേണ്ടി വന്നപ്പോഴും, രാമന്, വലുത്, രാജ്യക്ഷേമമായിരുന്നു.
കളവും കരിഞ്ചന്തയും അക്രമവും അനീതിയുമില്ലാത്ത അങ്ങയുടെ സ്വപ്നത്തിലെ രാമരാജ്യമില്ലേ, അങ്ങ് ഹ്രുദയരക്തമൂറ്റിക്കൊടുത്ത് താലോലിച്ച രാമരാജ്യ സ്വപ്നം, അതിന്ന്, സത്യമാണ്.
അവിടെ അക്രമമുണ്ട്, വെടിവെയ്പ്പും തീവെയ്പ്പുമുണ്ട്, ചോരക്കളമൊഴുകുന്ന കുരുക്ഷേത്രങ്ങളുണ്ട്, അവയെല്ലാം അതേ രാമനുവേണ്ടിയാണ്. അതേ രാമരാജ്യത്തിനുവേണ്ടിയാണ്, അതിലുപരി രാമക്ഷേത്രത്തിനുവേണ്ടിയാണ്. അങ്ങയുടെ കണ്ണിലൂറുന്നത്, ആനന്ദാശ്രുവോ, അതോ വീണ്ടും ഹ്രുദയരക്തമോ?

തന്ടെ രാജ്യത്ത്, രാജ്യാവകാശിയുടെ പേരില്‍ പോലും കലാപ്മുണ്ടാവാതിരിക്കാന്‍ പതിനാല്, വര്‍ഷം വനവാസവും അഞ്ജാതവാസവുമായി കാട്ടില്‍ കഴിഞ്ഞ രാമന്ടെ ബിംബത്തിന്, വേണ്ടിയാണ്, സ്വന്തം കണ്‍ മുന്നിലുള്ള അയല്‍ക്കാരന്ടെ ചോരകുഞ്ഞിനെ പോലും കഴുത്തറുക്കുന്നതും ചുട്ടുകൊല്ലുന്നതും.

മഹാത്മാവേ, ഇനിയൊരു ഗാന്ധിജയന്തി കാണാന്‍ ഈ രാമരാജ്യമുണ്ടാവരുതേയെന്ന്, കരളുരുകി ആഗ്രഹിച്ചു പോവുന്നുണ്ടാവും, അവതാരമാവാനിനിയും ശേഷിയില്ലാത്ത നമ്മുടെ പാവം രാമാത്മാവ്.